Dzięki staraniom zespołu Kancelarii udało się doprowadzić do prawomocnego umorzenia postępowania karnego prowadzonego przeciwko żołnierzowi zawodowemu dotyczącego czynu z art. 286 § 1 Kodeksu karnego, tj. oszustwa. Stan faktyczny sprawy był wielopoziomowy - oficer Wojska Polskiego przebywał na misji, w trakcie trwania której pobierał dodatek zagraniczny. Mimo poważnych wątpliwości co do podstawy jego wypłaty (kwestia ta nie była jasna nie tylko dla samego zainteresowanego, ale także dla najwyższych organów wojskowych, łącznie z Ministerstwem Sprawiedliwości czy Dowództwem Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych) prokuratura zdecydowała się uznać, że dodatek ten wypłacany był nienależnie, zaś żołnierz, pobierając go, świadomie wprowadził Skarb Państwa w błąd w celu uzyskania z tego tytułu korzyści majątkowej.

Wnioski te były całkowicie nieuzasadnione - dla każdego prawnika zajmującego się prawem karnym oczywiste jest, że przestępstwo oszustwa wymaga pełnej świadomości i zrozumienia konsekwencji własnych działań po stronie rzekomego sprawcy. W niniejszej sytuacji zaś, wobec poważnych wątpliwości interpretacyjnych, nie sposób było nawet przyjąć, że podejrzany mógł godzić się z tym, że uzyskuje korzyść majątkową niezgodnie z przepisami. W odpowiedzi na zaprezentowane przez obrońcę szerokie stanowisko procesowe dotyczące tego zagadnienia, zdecydowały się odstąpić od ścigania klienta naszej kancelarii u umorzyć postępowanie.

Adwokat Piotr Modzelewski

W interpretacji Krajowej Informacji Podatkowej (nr. 0112-KDIL3-2.4011.292.2019.1.MKA) potwierdzono, że zgodnie z art. 10 ust. 5 ustawy o PIT od 1 stycznia 2019 roku 5 letni okres od nabycia nieruchomości po którym nie trzeba płacić podatku dochodowego liczy się od nabycia nieruchomości przez spadkodawcę, a nie od jego śmierci jak to było wcześniej.

Poza tym potwierdzono, że nawet jeśli podatek trzeba zapłacić to można przychód pomniejszyć o spłacone ciężary spadkowe (art. 22 ust. 6d ustawy o PIT). Przez ciężary spadkowe rozumie się spłacone przez podatnika długi spadkowe, zaspokojone roszczenia o zachowek oraz wykonane zapisy zwykłe i polecenia, również w przypadku, gdy podatnik spłacił długi spadkowe, zaspokoił roszczenia o zachowek lub wykonał zapisy zwykłe i polecenia po dokonaniu odpłatnego zbycia.

Sąd Najwyższy stwierdził w wyroku z dnia 9 maja 2019 roku (I CSK 198/18) , że wierzytelność z chwilą wejścia do spadku przestaje być podzielna i spadkobierca nie może dochodzić swego udziału. Może się bowiem okazać, że nawet jeżeli dana osoba jest spadkobiercą (co jest potwierdzone w stwierdzeniu nabycia spadku lub poświadczeniu dziedziczenia) to może się okazać, że w wyniku działu spadku nie przypadnie jej dana wierzytelność. Może nawet się zdarzyć, że dany spadkobierca nic nie otrzyma, jeżeli np. za życia spadkodawcy otrzymał darowizny pokrywające cały jego udział spadkowy.

W nadchodzący weekend, adwokat Piotr Modzelewski już drugi rok z rzędu prowadzić będzie wykład w ramach Studiów Podyplomowych Prawa Dowodowego, Kryminalistyki i Nauk Pokrewnych, prowadzonych przez Centrum Nauk Sądowych Uniwersytetu Warszawskiego. Całodniowe zajęcia dotyczące wprowadzeniu do nauk prawnych dotyczyć będą w szczególności kwestii związanych z prawem i procedurą karną.

http://cns.uw.edu.pl/ii-zjazd-2019-20/

Sąd Najwyższy w wyroku z 30 kwietnia 2019 roku (Sygn. akt I CSK 79/18) stwierdził, że rodzice mogą wytoczyć na rzecz dziecka powództwo bez zezwolenia sądu opiekuńczego. Jest tak nawet w przypadku, gdyby wiązało się z ryzykiem przegranej i obciążeniem dziecka obowiązkiem zapłaty kosztów procesowych.

Czytaj całe orzeczenie

Sąd Najwyższy w wyroku z 30 kwietnia 2019 roku (Sygn. akt I CSK 79/18) stwierdził, zobowiązany do zapłaty zachowku nie może w procesie o zachowek dla zstępnych wydziedziczonego stawiać zarzutu bezpodstawności wydziedziczenia. W celu obalenia wydziedziczenia musi wytoczyć osobny proces w którym stroną będzie również wydziedziczony.

Ustalenie bezpodstawności wydziedziczenia może być korzystne dla zobowiązanego do zapłaty zachowku w przypadku gdy zachowek dla wydziedziczonego byłby mniejszy niż dla jego zstępnych (czyli w sytuacji gdy wydziedziczony jest pełnoletni i ma prawo do zachowku w wysokości 1/2 udziału spadkowego, a jego zstępny jest małoletni i ma prawo do większego udziału (2/3 udziału spadkowego.

Należy dodać, że w sprawie o ustalenie bezpodstawności wydziedziczenia wytoczonej przez spadkobiercę testamentowego przeciwko wydziedziczonemu zstępnemu spadkodawcy oraz małoletnim zstępnym wydziedziczonego, małoletnich powinien reprezentować kurator ustanowiony przez sąd opiekuńczy (art. 99 w związku z art. 98 § 2 pkt 2 i § 3 k.r.o.) - por. uchwała Sądu Najwyższego z 13 marca 2008 r., III CZP 1/08, OSNC 2009, nr 4, poz. 52.

Tym samy Sąd Najwyższy podtrzymał wykładnię przedstawioną w uchwale Sądu Najwyższego z 22 kwietnia 1975 r., III CZP 15/75, OSNC 1976, nr 3, poz. 38.

Czytaj całe orzeczenie

Sąd Najwyższy orzekł (postanowienie z 9 kwietnia 2019 roku), że podziała majątku wspólnego obejmuje nie tylko środki w OFE, ale również środki zgromadzone na subkoncie w ZUS.

Czytaj całe orzeczenie

Sąd Najwyższy (wyrok z 4 kwietnia 2019 roku, sygnatura akt III CSK 146/17) stwierdził, że jeżeli udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością wchodzą w skład majątku wspólnego małżonków to ich zbycie (np. sprzedaż lub darowizna) bez zgody drugiego małżonka są nieważne, mimo, że wspólnikiem jest tylko jeden małżonek.

Czytaj całe orzeczenie

W sprawie o sygnaturze III CZP 103/17 Sąd Najwyższy w dniu 23 lutego 2019 roku podjął uchwałę o następującej treści:

"W sprawie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej między małżonkami skład majątku wspólnego ustala się według chwili ustania wspólności majątkowej, a jego wartość według stanu tego majątku oraz cen w chwili dokonywania podziału."

Sąd najwyższy przeciął tym samym pojawiające się wątpliwości i potwierdził linie dotychczasowego orzecznictwa. Jednocześnie z uwagi na fakt, że od ustania wspólności majątkowej mogło minąć już wiele czasu i majątek mógł ulec zmianom Sąd Najwyższy wyjaśnił, że wszelkie zmiany majątkowe, do których doszło między chwilą ustania wspólności a chwilą działu - samoistne, przypadkowe oraz celowe, jak np. naturalne lub fizyczne zużycie składników majątkowych, a nawet ich utrata, wzrost wartości na skutek dokonanych nakładów, obciążenia rzeczowe, sytuacja rynkowa itp. - podlegają rozliczeniu, a następnie wyrównaniu w postaci spłat lub dopłat. Nie jest także wyłączone stosowanie reguł surogacji; w takim wypadku podziałowi podlegają składniki nabyte w zamian za przedmioty objęte wcześniej wspólnością małżeńską (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2017 r., II CSK 883/16, nie publ.).

Sąd Najwyższy w wyroku z 11 grudnia 2018 roku (sygn. akt IV CNP 31/17) stwierdził, że za zdradę małżeńską nie należy się żadne odszkodowanie. Można co najwyżej wystąpić o rozwód z orzeczeniem winy małżonka dopuszczającego się zdrady za rozkład pożycia.

Wyrok zapadł w sprawie, która dotyczyła mężczyzny, którego żona bez jego wiedzy zdradzała go przez cały okres małżeństwa z jego własnym kolegą. Co więcej w wyniku zdrad urodziło się 4 dzieci. Ostatecznie małżeństwo zakończyło się rozwodem, a zdradzony mężczyzna zażądał od byłej żony i jej kochanka odszkodowania.

Sąd Najwyższy stwierdził w polskim systemie prawnym orzeczenie odszkodowania za zdradę było możliwe na podstawie art. 29 dekretu z dnia 25 września 1945 r. Prawo małżeńskie (Dz.U.1945.48.270), który obowiązywał do 30 września 1950 r. (art. 1 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1950 r. Przepisy wprowadzające kodeks rodzinny Dz.U.1950.34.309). Zgodnie z jego brzmieniem w wyroku, orzekającym rozwód, sąd na żądanie małżonka niewinnego przyzna mu od małżonka winnego odszkodowanie za szkodę, spowodowaną przez rozwód, a w szczególności przez utratę korzyści, wynikających z majątkowej umowy małżeńskiej, oraz przez czyny, które stanowią podstawę orzeczenia o rozwodzie; ponadto sąd może przyznać zadośćuczynienie za krzywdę moralną.W aktualnym stanie prawnym prawo rodzinne nie ustanawia podobnych roszczeń, które mają chronić więzi pomiędzy małżonkami czy więzi pokrewieństwa. Dlatego orzeczenie odszkodowania za zdradę jest niedopuszczalne.

Co więcej Sąd Najwyższy wskazał, że zachowanie kochanka żony (uprawianie seksu z nieswoją żoną) nie było zakazane przez prawo, a więc nie można pociągnąć go do odpowiedzialność odszkodowawczej.

Opisywany wyrok sugeruje, że ewidentne pokrzywdzenie zdradzonego mężczyzny oraz brak przepisów chroniących jego dobra osobiste powinny skutkować interwencją ustawodawcy

tekst wyroku